Tabela Likwidacyjna
Miejscowości Dziekanów Polski
położonej w guberni Warszawskiej powiatu Warszawskiego
obwodu Warszawskiego w gminie Czosnów
Miejscowość znajduje się w pierwszym z działów, które powołane są paragrafem 21
Ustawy z dnia 19 Lutego (2 Marca) 1864 roku o Komisji Likwidacyjnej
Urząd Warszawskiej Komisji do Spraw Włościan
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
I Osady podlegające Ustawie z dnia 26 maja 1846 roku oraz 19 Lutego (2 Marca) 1864 roku
Nr porządkowy Nazwa osady (działki), która podlega Ustawie
Nr 1. nazwisko nieczytelne Marcin
Nr. 3 El Kazimierz
Nr. 4 El Jan
Nr. 5 Milej Jakub
Nr. 6 Kileńskij Józef
Nr. 7 Stańczyk Antoni
Nr. 8 Kowalski Jan
Nr. 9 Kondrat Wacław
Nr. 10 Sokołowski Andrzej
Nr. 11 nieczytelne
Nr. 12 Gromadka Jakub
Nr. 13 Obrębowski Jan
Nr. 14 Leszczyński Stanisław
Nr. 15 Michalak Franciszek
Nr. 16 Bednarek Łukasz
Nr.17 Pacholak Michał
Nr.18 Pacholak Sebastian
Nr.19 Gryziak Antoni
Nr. 20 Choroś Mikołaj
Nr. 21 Bartosiński Jan
Nr. 22 Faliński Jan
Nr. 23 Smoczyński Michał
Nr. 24 Turek Andrzej
Nr. 25 Fijałkowski Jan
Nr. 26 Szcześniak Franciszek
Nr. 27 Choroś Jan
Nr. 28 Mas…rnik Tomasz
Nr. 29 Kowalski Franciszek.
Nr. 30 Faliński Kazimierz
Nr. 31 Szcześniak Jan
Nr. 32 Niewiadomski Antoni
Nr. 33 Szcześniak Józef
Nr. 34 Pasternak Paweł
Nr. 35 Skarbek Józef
Nr. 36 Dembowski Józef
Nr. 37 Bengal Fryderyk
II Osady podlegające pod Ustawę z 19 lutego (2 marca) 1864 roku
Nr. 38 Osada sołtysa
Nr. 39 Osada szkolna
Nr. 40 Wspólne pastwisko
Nr. 40 Osobne (?) pastwisko nad Łąkami
Wykaz i wielkość serwitutów
Włościanie miejscowości Dziekanów mają prawo wypasać swoje konie w ilości pokazanej przy każdym gospodarstwie na pastwisku Kępa Dziekanowska
Nr 1 jeden koń
Nr 2 jeden koń
Nr 3 dwa konie
Nr 4 dwa konie
Nr 5 dwa konie
Nr 6 dwa konie
Nr 7 dwa konie
Nr 8 dwa konie
Nr 9 dwa konie
Nr 10 dwa konie
Nr 11 dwa konie
Nr 12 dwa konie
Nr 13 dwa konie
Nr 14 dwa konie
Nr 15 dwa konie
Nr 16 dwa konie
Nr 17 dwa konie
Nr 18 dwa konie
Nr 19 dwa konie
Nr 20 dwa konie
Nr 21 dwa konie
Nr 22 dwa konie
Nr 23 dwa konie
Nr 24 jeden koń
Nr 25 dwa konie
Nr 26 dwa konie
Nr 27 dwa konie
Nr 28 dwa konie
Nr 29 dwa konie
Nr 20 dwa konie
Nr 31dwa konie
Nr 32 dwa konie
Nr 33 dwa konie
Nr 34 jeden koń
Nr 35 dwa konie
Wszystkich mamy 67 koni, z innych serwitutów włościanie nie korzystają. Osady nr. 36 i 37 praw do serwitutów nie posiadają.
Włościanie miejscowości mają prawo łowienia ryb w Wiśle i jeziorze Dziekanowskim w miejscach gdzie są przyłączeni do ziem przypisanych na własność.
14 marca1868 roku Komitet znajdujący się przy Centralnej Komisji do Spraw Włościańskich postanawia zatwierdzić rozpatrzoną i poprawioną Tabelę Likwidacyjną, zgodnie z którą na własność włościan miejscowości Dziekanów Polski odchodzi 518 mórg 286 prętów ziemi, …………. 27 mórg 10 prętów, i zatwierdzić kapitał likwidacyjny na korzyść byłego właściciela osiem tysięcy siedemset osiemdziesiąt osiem rubli (8788).
Oryginalnie podpisany: Prezes Centralnej Komisji Senatorów : Solowiew.
Członkowie: Belozerski, Gorłow.
Prowadzący sprawę: Łazurowski.
.
Na podstawie paragrafu 56 Ustawy z 19 lutego (2 marca) 1984 roku o porządku wprowadzenia w życie nowych przyjętych postanowień ta ostatecznie zatwierdzona Tabela Likwidacyjna dla miejscowości Dziekanów Polski wydana jest przez Komisarza Obwodu Warszawskiego Sołtysowi miejscowości Józefowi …..(Nazwisko nieczytelne).
Komisarz Obwodu Warszawskiego – podpis
Na podstawie protokołu Komisarza Obwodu Warszawskiego z 14 maja 1872 roku, który jest zgodny z punktem art.1 paragrafu 321 postanowienia Komitetu Urządzającego i zatwierdzony dziennikiem Obwodowego Urzędu do Spraw Włościańskich z 7 czerwca tego samego roku Nr 1577, jak również za zgodą Tymczasowej Komisji do Spraw Włościańskich, określoną w założeniu z 21 czerwca 1872 roku Nr 1993, zaznaczona w Tabeli Likwidacyjnej miejscowości Dziekanów Polski osada Nr 11 przyznana jest na własność Janowi Brzyskiemu, spadkobiercy Marianny Brzyskiej (ona również Brzeska), i dlatego przepisana na jego imię zgodnie z postanowieniem tego samego Urzędu i przedstawionego postanowienia Komitetu Urządzającego z 5 lipca 1872 roku pod nr 167… na mocy paragrafu 2800.
Komisarz obwodu Warszawskiego do Spraw Włościańskich
Podpis Pieczątka
Zgodnie z dobrowolnym postanowieniem właściciela i włościan 24 stycznia 1873 roku zatwierdzono w Warszawskim Urzędzie Obwodowym do Spraw Włościańskich w dzienniku pod numerem 34, że włościanie miejscowości Dziekanów Polski na ziemiach, które otrzymali
zgodnie z Tabelą Likwidacyjną mają prawo wypasać 67 koni na Kępie Dziekanowskiej. Otrzymali oni z Kępy 42 morgi 100 prętów ze wszystkim co mieści się na tej przestrzeni oraz przylegającym do Kępy brzegiem rzeki Wisła. Świadkiem był miejscowy Komisarz.
W całości, jak się okazało po zmniejszeniu, 49 mórg 250 prętów. Wszystkiego jest 92 morgi 250 prętów na nowo otrzymanym na własność włościan, osada wypasu zaznaczona w tabeli i w załączonym dokumencie do rozporządzenia i określenia opodatkowania włościan zgodnie z par. 1302 i 2800 rozporządzenia Centralnej Komisji ograniczona od północy Wisłą, a na wschodzie Kępą Kiełpińską, Dziekanowem Niemieckim, na południu Dziekanowem Polskim i folwarkiem Dziekanowa.
Na podstawie art. 1302 i 2800 Komisarz Obwodu Warszawskiego do Spraw Włościańskich 30 września 1887 roku pod numerem 466 postanawia zatwierdzić poprawione w 1885 roku przez geodetę Wolskiego dokładne wymiary działek tej miejscowości i określić je jako 567 mórg 245 prętów, w tym ziemia rolna 538 mórg 237 pręty i nie rolna 29 mórg 8 prętów. Ilość rozparcelowanej ogólnie ziemi każdej osady jest wykazana w odpowiednich kolumnach tabeli wraz z poprawionymi poprzednimi liczbami. Dodatkowe osady włościan, które przeszły na ich własność na podstawie dobrowolnego wyrażenia woli aktem zatwierdzonym w dzienniku Urzędu obwodowego 24 stycznia 1873 roku pod numerem 34, w którym określono 130 mórg 16 prętów, w tym ziemi ornej 90 mórg 295 prętów i nie rolnej 39 mórg i 165 prętów.
Ten zapis zastępuje poprzedni zapis tego samego przedmiotu wpisanego w tabelę likwidacyjną tej miejscowości postanowieniem tego urzędu z dnia 24 stycznia 1873 roku pod numerem 39 tym samym zatwierdzamy, że poprzedni zapis powinien być tu wyodrębniony.
Fragmenty oryginału Ukazu Carskiego z 19 lutego (2 marca)1864 roku
przełożył na język polski: Valentin Radan