19 lutego (2 marca) 1864 roku rząd carskiej Rosji (car Alexander II) wydał ukaz carski „O urządzeniu włościan w Królestwie Polskim„, który obejmował  uwłaszczenie chłopów na ziemiach Królestwa Polskiego. Cztery dekrety z tego ukazu nadawały chłopom prawa wieczystej własności do użytkowanej przez nich ziemi, zwalniały włościan (chłopów) na zawsze od wszystkich obciążeń  feudalnych, do których byli zobowiązani na rzecz właściecieli ziemskich, między innymi, pańszczyzny, czynszu czy darmoch. Właściciele rozparcelowanych majątków otrzymali od rządu carskiego rekompensatę za utratę danin pańszczyźnianych. Wyskość wynagrodzenia jak i forma określone są w tabeli likwidacyjnej ukazu. Dekret określa też ilość i formę serwitutów, czyli uprawnień włościan do korzystania z łąk i pastwisk należących do właścicieli ziemskich